بررسی و تحلیل شعر دهۀ اول پس از انقلاب اسلامی بر اساس نظریۀ پسا‌استعمارگرایی

بی‌تردید انقلاب اسلامی ایران به‌عنوان یک پدیدۀ منحصر‌به‌فرد، تحولات عظیم سیاسی، اجتماعی و فرهنگی را در جامعۀ ایران، به‌همراه داشته‌است. عناصر و پیامد‌های مهم انقلاب اسلامی، مبارزه با استعمار و استعمار‌ستیزی بوده‌است. قطعاً شعر فارسی نیز در نشان‌دادن این پیام، نقش آشکاری ایفا کرده‌است و همواره تلاش کرده‌است تا نسبت به پدیدۀ استعمار و خطرات احتمالی آن مسئول باشد. در این پژوهش، تلاش شده‌است تا مصادیق مبارزه با استعمار و سلطۀ غرب در شعر دهۀ اول پس از انقلاب بر اساس نظریۀ پسااستعمارگرایی مورد تجزیه و تحلیل قرار‌گیرد. مقابله با بی‌هویّتی و خود‌باختگی فرهنگی در برابر استعمار‌گران، اعتراض و هشدار نسبت به بازگشت به شرایط استعمار‌شدگی، مقابله با فساد و ابتذال و تقلید کور‌کورانه، پرداختن به مفهوم انتظار و ارتباط آن با استعمار‌ستیزی و تقدّس‌گرایی برای وطن، جزء مهم‌ترین عناصر و پیام‌های شعر دهۀ اول پس از انقلاب، در جهت مبارزه با استعمار و سلطۀ زور‌گویان به‌شمار می‌روند.